In 2011 was er een wijziging van de Drinkwaterverordening. Sindsdien is de verwarming van drinkwater opnieuw uitgevonden. De achtergrond: De Drinkwaterverordening maakt onderscheid tussen grote en kleine installaties. Het is een groot systeem wanneer een centrale warmwaterboiler met een inhoud van meer dan 400 liter is geïnstalleerd of als de 3 liter in de leiding tussen de drinkwaterverwarming en het laatste tappunt wordt overschreden. Meestal is dit altijd het geval voor appartementsgebouwen met drie of meer wooneenheden.

In deze grootschalige systemen is er een verplichting om het drinkwater minimaal om de drie jaar te onderzoeken, ook op legionella. Het onderzoek is complex en kostbaar. Als bepaalde grenswaarden worden overschreden, moet dit worden gemeld aan de GGD en moet er een risicoanalyse worden uitgevoerd, wat gepaard gaat met extra kosten.

Kleine installaties hebben het voordeel dat ze zonder verdere eisen kunnen worden gebruikt - daarom wordt sinds enkele jaren decentrale drinkwaterverwarming gebruikt. Woningstations zijn de oplossing omdat deze in de woning worden geïnstalleerd en de leidinginhoud tot aan de aftappunten meestal minder dan 3 liter is. Daarnaast kunnen water- en warmtemeters worden geïnstalleerd en kan de betaling per appartement worden uitgevoerd.